پیمایش از میدان سربند(مجسمه) تا بند یخچال، جانپناه شروین، پناهگاه شیرپلا، دره اوسون، جمعه ۱۴۰۳/۰۲/۱۴
Fotos de la ruta
Autor
Estadísticas de la ruta
- Distancia
- 17,78 km
- Desnivel positivo
- 1.071 m
- Dificultad técnica
- Moderado
- Desnivel negativo
- 1.071 m
- Altitud máxima
- 4.717 m
- TrailRank
- 57
- Altitud mínima
- 1.794 m
- Tipo de ruta
- Circular
- Tiempo en movimiento
- 6 horas 47 minutos
- Tiempo
- 9 horas 59 minutos
- Coordenadas
- 2809
- Fecha de subida
- 3 de mayo de 2024
- Fecha de realización
- mayo 2024
cerca de Darband sq, Tehran (Iran)
Vista 828 veces, descargada 21 veces
Fotos de la ruta
Descripción del itinerario
آبشار های گوناگون در این استان وجود دارد که برای مقاصد نیم روزه انتخاب مناسبی است که از آنها برخی چسبیده به شهر تهران است که مبدا پیمایش آنها خود شهر تهران می باشد.
قله توچال به تنهایی و با بیش از ۱۰ مسیر شناخته شده صعود، باری از این پیمایش ها را به دوش می کشد.
۱۰۰ قله مستقل دیگر در استان تهران سر به فلک کشیده اند که هر یک به تنهایی یک برنامه مستقل یک روزه به حساب می آید.
مسیر های سنگنوردی مختلف در استان قرار دارد که یکی از معروف ترین آنها و دم دست ترینشان بند یخچال است که آن نیز خود بهشت سنگنوردان به حساب می آید.
کلاس های کارآموزی کوهپیمایی، سنگنوردی مقدماتی و پیشرفته نیز در اینجا تشکیل می شوند.
وجود سنگ ها و صخره های متنوع با درجه سختی های مختلف باعث شده است که هر سنگنورد با هر سلیقه و توانایی و تجربه ای از این منطقه استفاده کافی برده و با رضایت کافی برنامه خود را به پایان ببرد.
یکی از مبادی صعود به قله توچال، میدان سربند تهران است که در منطقه تجریش و محله دربند واقع شده است که می تواند مبدا اجرای برنامه های نیم روزه و یک روزه متنوعی باشد که به برخی از آنها اشاره می کنیم:
۱- میدان سربند تا بند یخچال
۲- میدان سربند تا هتل اوسون
۳- میدان سربند تا آبشار سوتک
۴- میدان سربند تا بند یخچال و سپس جانپناه شروین
۵- میدان سربند تا پناهگاه شیرپلا(آبشار دوقلو)
۶- میدان سربند تا بند یخچال و سپس جانپناه شروین و در ادامه تا پناهگاه شیرپلا
۷- میدان سربند تا هتل اوسون، دوراهی اوسون و سپس پناهگاه شیر پلا
حال اگر بخواهیم پا فراتر بنهیم، می توانیم مسیر های طولانی تری را طراحی کنیم و به سمت ایستگاه ۵ توچال و یا گردنه اسپیلت هم ادامه مسیر دهیم و همینطور دوباره مسیر های دیگر و طولانی تر.
حال به سراغ بند یخچال می رویم.
در فصل بهار وقتی وارد مسیر پیمایش به سمت بند یخچال می شویم ممکن است با جمع اضداد مواجه شویم. اگر مسیر مستقیم از میدان سربند را در پیش بگیریم، ممکن است با انبوه زباله هایی مواجه شویم که توسط رستوران های واقع در مسیر بیرون گذاشته شده اند که شهرداری هنوز فرصت جمع اوری آنها را پیدا نکرده و برخی از این زباله ها به سنگفرش خیابان تبدیل شده اند.
و باعث شود همان ابتدا سرخورده شوید. لذا بهتر است از ورود به مسیر مستقیم صرفنظر کرده و همان اوایل مسیر از کوچه سمت چپ وارد مسیر دیگری بشوید که در ادامه با مسیر مستقیمی که اشاره کردیم یکی می شود.
ابتدا مسیری مارپیچ و آسفالت را طی کرده و سپس وارد مسیر کوهپیمایی می شویم که تا دوراهی شیرپلا/بند یخچال، مسیری عمومی و پهن است. در ابتدای مسیر، میانبری نیز برای کوتاه کردن مسیر مارپیج ابتدایی وجود دارد.
وقتی به دو راهی بندیخچال/شیرپلا که با تابلو نیز مشخص شده است برسیم، کم کم مسیر از حالت پیاده راه خارج می شود و از پهنای مسیر به مرور کاهش می یابد و مسیر حالت پاکوب به خود میگیرد. در ادامه مسیر به یکی دو رستوران می رسیم که یکی از آنها بین کوهنوردان و سنگنوردان مشهور است. کافه ی حسین آبشاری که در رفت و برگشت از این مسیر، پاتوق کسانی است که در کلاس های کارآموزی کوهپیمایی شرکت کرده اند و در زمان رفت و برگشت در آنجا استراحت کرده و از سرویس بهداشتی آن استفاده می کنند. خیلی از کوهنوردان نیز از غذای رستوران استفاده می کنند که کباب تابه ای آن معروف است.
از استراحت در کافه که فارغ شدیم و به مسیر خود ادامه دادیم، زیبایی های مسیر هویدا می شوند. همان اول مسیر باید از رودخانه رد بشوید که در سمت راستتان از بلندی جاری است و در سمت چپ نیز آبشار کوچکی قرار دارد که به نام "آبشار دلکوهه" شناخته می شود که اشتهار کمتری نسبت به دیگر آبشار های این منطقه دارد.
فضای سبز این منطقه جنگلی است و انسان را به یاد جنگل های مازندران و گیلان می اندازد.
اگر انسان چشم بسته داخل این جنگل پرتاب شود، بعید است بتواند حدس بزند که در انبوهی از درختان شمال شهر تهران چشم گشوده است.
از این قسمت به بعد کوهپیمایی آغاز می شود. ممکن است نیاز پیدا کنید دست به سنگ نیز بشوید. مسیر صخره ای/سنگی شده و لذت پیمایش دو چندان می شود. عبور از این مسیر باید با چشمانی باز و گوش هایی شنونده انجام شود که هم زیبایی ها را ببیند و هم صدای طبیعت منطقه و خروش آب روخانه را بشنود.
از این منطقه که عبور کنیم با تمایل به سمت راست وارد ابتدای بند یخچال می شویم. کم کم تخته سنگ هایی را می بینیم که در اندازه ها و شکل های مختلف وجود دارند، آنهایی که زیر دو متر ارتفاع دارند، بی نام و نشان هستند و آنهایی که ارتفاعشان از ۳ متر تجاوز می کند برای خود اسم و رسمی به هم زده اند.
سنگ مریم
سنگ آلبرت
سنگ چکمه
سنگ کارآموزی
و
...
اگر آخر هفته اقدام به ورود به این منطقه کرده اید، از این قسمت به بعد ممکن است تیم های زیادی را ببینید که به فراخور تجربه و توان در حال دست و پنجه نرم کردن با صخره ها و سنگ ها هستند. هر سنگی بنا به ساختار و سختی صعود به آن میزبان دوره ای از شرکت کنندگان در دوره های فدراسیون کوهنوردی است.
برای عبور از این قسمت دو راه معمول دارید. یا دل به دریا زده و از بین تخته سنگ های سمت چپ مسیر خود را ادامه دهید و با دست به سنگ شدن و پا به صخره شدن و با احتیاط مضاعف از این قسمت عبور کنید، یا از سمت راست صخره بزرگی که به سنگ "آلبرت" مشهور است و سنگنوردان در حال فرود از آن هستند، عبور کرده و با پیدا کردن پاکوب که مشخص است به سمت روبرو ادامه مسیر داده و از سمت چپ سنگ چکمه که از بالا شکل آن کاملا شبیه به چکمه است، عبور کرده و وارد مسیر مسطح و وسیعی شوید که به زمین فوتبال معروف است. همین روال را باید پی بگیرید و مسیر را ادامه دهید و هر جا لازم شد از بین سنگ ها عبور کنید و به سمت دیواره بند یخچال که روبرو قرار دارد و کاملا مشخص است و به دیواره شروین معروف شده است، حرکت کنید.
قبل از اینکه به دیواره برسید کم‌کم مسیر خود را به سمت چپ کج کنید.
جانپناه شروین در بالادست در مقابل رویمان پیداست و سقف نقره ای آن کاملا مشخص هست. حال باید تا دامنه های زیر جانپناه ادامه دهید و از سمت شرق آن بالا بروید. بعد از رسیدن به دامنه زیر جانپناه، بخشی از مسیر چیزی شبیه شن اسکی است که باید با تمرکز آن بخش را ادامه دهید تا کم کم خاک زیر پایتان سفت تر شود و ادامه راه نیز سنگی و صخره ای خواهد شد تا از سمت شرق به زیر جانپناه برسید.
اینجا باید دست به سنگ شده و خود را به سمت راست، یعنی شمال جانپناه برسانید، اینجا دیگر جانپناه شروین در مقابل رویمان ظاهر می شود، سپس به سمت پایین رفته و به جانپناه می رسید.
ادامه پیمایش به سمت شیرپلا، از غرب جانپناه می باشد. جانپناه را به سمت غرب و با تمایل به شمال ادامه داده و وارد دره شوید، مسیر به صورت مارپیچ بوده و در ادامه باید به سمت راست رفته و از کنار دیواره ادامه مسیر دهید و از شیب آخر دره پایین رفته و به دو راهی شروین در مسیر عمومی پناهگاه شیرپلا برسید.
از اینجا به بعد مسیر مشخص و عمومی است که بعد از یک ربع به پناهگاه شیرپلا می رسید.
در ادامه برای رفتن به دره اوسون باید از زیر درب ورودی پناهگاه به سمت غرب حرکت کنید و سپس ارتفاع بگیرید و بعد از عبور از ابتدای یال امیری مسیر خود را ادامه دهید تا در نهایت وارد مسیر رو به پایین شوید و بعد از عبور از یک مسیر مارپیچ به آبشار فصلی در سمت راست می رسید که با شیب کم در جریان هست و وارد دره اوسون می شود و بعد از عبور از آن به چشمه ای در روبروی یک درخت می رسید و سپس به دوراهی اوسون می رسید که با تابلو مشخص شده است.
مسیر مستقیم به سمت ایستگاه ۵ تله کابین توچال می رود. وارد مسیر سمت چپ شوید که با شیب ملایم وارد دره اوسون می شود. از اینجا به بعد هم، مسیر تقریبا مشخص است. مسیر را ادامه بدهید. در ادامه به یک چشمه می رسید که در سمت راست قرار دارد. اگر داخل مسیری که چشمه در آن واقع شده است بشوید، جای دنجی برای استراحت وجود دارد.
در ادامه مسیر نیز بعد از مدتی به هتل اوسون خواهید رسید که چند صباحی است تعطیل شده است و در نهایت به مسیر عمومی شیرپلا رسیده و در انتها نیز به میدان سربند خواهید رسید.
زمانبندی برنامه:
شروع از میدان مجسمه :۰۶:۱۰
کافه کوهسار : ۰۷:۰۰
چشمه : ۰۷:۱۵
توقف برای صبحانه : ۰۸:۰۰
ادامه حرکت : ۰۸:۲۰
توقف : ۰۸:۵۵
توقف بعدی : ۰۹:۲۰
جانپناه شروین : ۰۹:۵۰
ترک جانپناه : ۱۰:۰۰
دوراهی شروین : ۱۰:۲۰
ادامه حرکت : ۱۰:۳۰
پناهگاه شیرپلا : ۱۰:۴۵
ترک پناهگاه : ۱۱:۴۰
توقف کنار آبشار فصلی: ۱۲:۲۵
توقف برای نهار : ۱۳:۰۰
ادامه حرکت : ۱۳:۲۵
توقف در رستوران جویبار : ۱۴:۴۵
ادامه حرکت : ۱۵:۱۵
پایان برنامه و رسیدن به میدان سربند : ۱۶:۱۰
نگارنده: بابک شعار قدیم
Puntos de interés
Aparcamiento
Río
Intersección
Fuente
Waypoint
2.219 m
بند یخچال
بند یخچال کجاست؟ منطقه بند یخچال را باید به حق یکی از مراکز سنگنوردی در طبیعت ایران دانست. انواع مسیرهای مختلف سنگنوردی اسپرت، بولدر و دیواره شروین(بندیخچال) در کنار دسترسی آسان برای اهالی تهران باعث شده که همواره به عنوان یکی از بهترین نقاط برای آموزش و تمرین سنگنوردی شناخته شود. دسترسی به منطقه بند یخچال مبدا صعود به بند یخچال، میدان سربند است. پس از شروع حرکت از میدان سربند و رد شدن از کنار ایستگاه تله سیژ، مسیر تا دو راهی رودخانه امتداد می یابد. در نقطه دو راهی رودخانه یک پل قرار دارد که با عبور از پل در سمت راست رودخانه قرار خواهید گرفت. از اینجا یک پاکوب کم شیب تا کافه حسین آبشاری بالارفته و سپس با عبور از یک رودخانه کوچک در ابتدای یک جنگل قرار می گیرد. شیب مسیر عبور از جنگل نسبتا زیاد می باشد. در قسمتهای انتهایی مسیر نیز یک چشمه قرار دارد که آب آن قابل استفاده است. پس از عبور از سمت راست چشمه و طی یک سربالایی دیگر به سنگ سلام خواهید رسید. منطقه بند یخچال از اینجا شروع میشود. پس از طی مسافت کوتاه در پاکوب در ابتدا سنگ کارآموزی را خواهید دید. سپس کلاهک آلبرت قرار دارد. در پشت کلاهک آلبرت سنگ آینه قرار گرفته است. با ادامه دادن مسیر پاکوب به سمت بالا در سمت راست شما سنگ کوتاهی به ارتفاع تقریبی 7 متر به نام گاندی قرار گرفته است. در همین قسمت مسیر و در سمت چپ سنگ نه (9) قرار دارد. با ادامه مسیر به سنگ یازده خواهید رسید. در حدود 100 متر بالاتر از سنگ 11 نیز سنگ پارس واقع شده است. پاکوب از سمت راست سنگ پارس به سمت زمین فوتبال ادامه می یابد. با رسیدن به ورودی تقریبی زمین فوتبال سنگ مریم در سمت چپ و سنگ چکمه در سمت راست خودنمایی می کند. سنگ سلام یا خداحافظ در ورودی منطقه بند یخچال: این سنگ کوتاه در ورودی بند یخچال قرار دارد. روی این مسیر چند مسیر بولدر قرار دارد. گاها روی این سنگ نیز سنگنوردان پس از پایان صعود روزانه خود تمرینات بارفیکس را انجام می دهند. دو مسیر بولدر اصلی یکی در سمت غرب سنگ سلام و دیگری در سمت جنوب این سنگ قرار دارد. سنگ کارآموزی: پس از رسیدن به سنگ سلام و چرخیدن به سمت شمال یک سنگ خفته با ارتفاع تقریبی 10-14 متر را می بینید که به کارآموزی مشهور است. همانطور که از نام این سنگ پیداست، از آن برای برگزاری کلاسهای کارآموزی کوهپیمایی به کرات استفاده میشود. رخ کارآموزی در ورودی بند یخچال در سمت چپ و کلاهک آلبرت در سمت راست – مسیر پویا در لبه سمت راست قرار دارد. سنگ آلبرت: مسیر مشهور این سنگ به کلاهک آلبرت به گفته سنگنوردان درجه سختی 5.13 دارد. از این سنگ برای تمرین رکاب زدن هم استفاده میشود. در گرده این سنگ مسیر دیگر به نام پویا با درجه سختی 5.10cd قرار گرفته است. مسیر دیگر که از سمت چپ پویا شروع شده و در این مسیر ختم میشود، دارای درجه سختی 5.11c است. در پشت آلبرت و روبه سنگ آینه دو مسیر دیگر وجود دارد. قسمت اول مسیر سمت چپ خفته بوده و کراکس آن در قسمت بالایی مسیر قرار دارد. درجه سختی آن 5.10cd می باشد. سنگ آینه: می توان گفت که سنگ آینه دارای 4 مسیر مشهود است. مسیر سمت راست با عنوان دلفر که درجه تقریبی 5.8-5.9 دارد و معمولا به صورت قرقره صعود میشود. میتوان در اینجا تمرین ابزارگذاری هم کرد که البته به ابزار سایز بزرگ نیاز خواهید داشت. معروف ترین مسیر هم مسیر آینه است که دارای درجه سختی 5.11c می باشد. این مسیر بیشتر تکنیکی بوده و به تکنیک پای جذاب شهرت دارد. در سمت چپ مسیر آینه و راست دلفر، مسیری با گیره های اصطکاکی وجود دارد که درجه سختی آن 5.12b-c بیان میشود. در سمت راست مسیر آینه نیز مسیر دیگر با درجه 5.12 وجود دارد. سنگ گاندی: پس از عبور از سنگ آینه در سمت راستتان گاندی به ارتفاع تقریبی 6-7 متر قرار گرفته است. از مسیرهای مشهور این سنگ می توان به میمونهای متقلب اشاره کرد که با درجه سختی 5.13 در سمت شرق آن قرار گرفته است. دو مسیر نیز در سمت غرب سنگ قرار دارد که درجه آنها 5.11 عنوان میشود. سنگ لانه کبوتری: یک سنگ پنج متری تقریبا در روبروی گاندی که بیشتر برای تمرین تراورس کردن استفاده می شود. در وسط این سنگ یک سوراخ وجود دارد. درجه تراورس مسیر 5.8-5.9 ذکر شده است. سنگ 9: این سنگ به فاصله تقریبی 100 متری سنگ آینه و در شمال غربی آن واقع شده است. ارتفاع تقریبی سنگ 9 نیز 7-8 متر می باشد. چهار مسیر در سنگ نه وجود دارد که آسانترین آنها درجه 5.9 و سختترین مسیر درجه 5.10c دارد. سنگ یازده: این سنگ در شمال سنگ نه و جنوب سنگ پارس قرار گفته است. مسیرهای صعود یازده نیز در سمت شمال قرار گرفته اند. یک مسیر رول کوبی شده نیز در لبه این سنگ قرار دارد، که درجه سختی 5.10d یا 5.11a عنوان می گردد. سنگ پارس: به ارتفاع تقریبی 15 متر و در سمت چپ مسیر به سوی زمین فوتبال بند یخچال، در شمال سنگ یازده قرار دارد. این سنگ دارای پنج مسیر می باشد. مسیر یک آسانتر از همه بوده و در سمت راست پارس با درجه 5.10b قرار دارد. مسیر دوم در سمت راست بولت های سری دوم مسیر قرار گرفته و درجه 5.11a می باشد. مسیر سوم در سمت چپ رولهای سری دوم مسیر واقع شده و درجه آن 5.10d ذکر شده است. مسیر چهارم نیز درجه سختی 5.11b و درجه مسیر پنجم نیز 5.11c بیان می شود. سنگ مریم: این سنگ تقریبا در ورودی زمین فوتبال بند یخچال و در سمت چپ قرار دارد. هر چهار سوی سنگ نیز صعود میشود. مسیرهای سمت جنوب سنگ درجه سختی 5.9-5.10 دارد. در سمت غرب سنگ نیز بزرگترین رخ آن است که تقریبا 20 متر ارتفاع داشته و مسیرهای آن حدود 5.8 هستند. در سمت شمال سنگ دو سری بولت وجود دارد. مسیر سمت راست درجه سختی 5.11c و مسیر سمت چپ نیز درجه 5.12 دارد که بسته به سبک استفاده از شکاف مسیر می تواند قدری تغییر کند. زمین فوتبال بند یخچال: البته در اینجا کسی فوتبال بازی نمی کند. یا حداقل نگارنده تجربه آنرا ندارد! زمین فوتبال یک قسمت مسطح با طول تقریبی 400 و عرض تقریبی 200 متر می باشد. در ضلع جنوبی زمین فوتبال بند یخچال سنگ چکمه به شکل یک چکمه بزرگ خودنمایی می کند. در جنوب غربی زمین فوتبال نیز سنگ مریم قرار دارد. سمت راست زمین فوتبال یک سنگ به شکل مثلث و به همین نام خواهید دید. در شمال زمین فوتبال سنگ دیگری با نام سه میخ قرار دارد که ارتفاع تقریبی آن 5 متر می باشد. سنگ دو میخ به ارتفاع حدودا 7 متر در شمال شرق این ناحیه واقع شده است. سنگ کوسه به طور تقریبی در پشت و سمت راست دومیخ قرار دارد. یک سنگ کوتاه که به نام تراورس آلن مشهور است نیز درست در جنوب سنگ دو میخ واقع شده است. سنگ چکمه: چکمه بزرگ بند یخچال به ارتفاع تقربی ده متر. سختترین مسیر آن در ضلع شمالی با درجه 5.12 قرار گرفته است. در لبه شمال شرقی آن نیز گرده چکمه صعود میشود. یک مسیر در ضلع شرقی سنگ چکمه قرار گرفته که اغلب به صورت قرقره صعود میشود و در محدوده 5.10 درجه داده میشود. دو مسیر نیز در سمت شمال جنوب شرقی این سنگ هستند که از سایر مسیرهای چکمه آسانتر میباشند و احتمالا درجه 5.9 یا 5.8 داشته باشند. در ضلع جنوبی چکمه نیز چند مسیر بولدری قرار گرفته است. روح منی و مثلث: یک سنگ کوتاه به ارتفاع حدودی چهار متر و به شکل یک مثلث نامتقارن که دارای مسیری های کوتاه و بولدری است. این سنگ در سمت راست زمین فوتبال قرار دارد. تقریبا در روبروی آن سنگی دیگر به شکل یک مثلث متقارن با ارتفاع 3 متر را می بینید که به سنگ مثلث مشهور است. در قاعده این مثلث 2-3 مسیر بولدر صعود میشود. بعد از زمین فوتبال: پس از زمین فوتبال بند یخچال ، شیب افزایش یافته و مسیر به سمت دیواره بند یخچال که اینروزها بیشتر شروین خوانده میشود، به پیش میرود. در سمت چپ این قسمت یک سنگ حدودا 7 متری قرار دارد. با رسیدن به نزدیکی دیواره یک سنگ نسبتا بلند به نام قورباغه در سمت چپ و در زیر جانپناه شروین خواهید دید. یک دیواره نسبتا کوتاه تر از دیواره شروین با مسیری سه طوله در زیر جانپناه شروین قرار دارد. در اینجا به دیواره بند یخچال خواهید رسید. دیواره بند یخچال: این دیواره از کف تا آخرین نقطه حدودا 350 متر ارتفاع دارد. مسیرهای مختلفی از سالیان دور در اینجا گشایش شده است. در هنگام صعود دیواره در بعضی شکافها گوه های چوبی می بینید که احتمالا 40 سال یا شاید بیشتر قدمت داشته باشند. در ادامه به معرفی بعضی از مسیرهای شناخته شده تر در دیواره بند یخچال می پردازیم. مسیر خورشید: این مسیر حدودا 300 متر می باشد که در سال 1396 توسط آقایان مهدی کریمخانی، خشایار سیادت و مسلم فرهنگیان گشایش شده است. مسیر از 8 طول تشکیل شده که طبق کتیبه های مسیر کمترین درجه آن 5.8 و بیشترین درجه 5.10d میباشد. مسیر کرباسی: این مسیر از قدیمی ترین مسیرهای دیواره بند یخچال بوده و در سمت راست کلاهک بزرگ دیواره قرار دارد. به دو طریق می توانید به این نقطه برسید. می توانید از نزدیکی جانپناه شروین یک مسیر گربه رو را در پیش گرفته و سپس به ابتدای در پایین کلاهک سمت راست صعود کنید. در اینجا یک طول مانده به کلاهک بزرگ یک گربه روی باریک تر وجود دارد. با عوض کردن کارگاه و رفتن به سمت راست کلاهک دو طول سنگنوردی پیش روی شما می باشد که از درون یک شکاف می گذرد. کارگاه قسمت درون شکاف تقریبا در سمت راست کلاهک قرار داشته و معلق است. میانی های قسمت درون شکاف قبلا میخ بود، اما نگارنده از وضعیت فعلی این میانی ها اطلاعی ندارد. پس از رسیدن به درون شکاف در سمت دو متر مانده به انتهای شما از سمت چپ آن خارج خواهید شد و سپس کارگاه قرار دارد. به نظر درجه این مسیر نهایتا 5.10a باشد. کلاهک بزرگ: کلاهک بزرگ را تقریبا می توانید از میدان انقلاب هم ببینید. یک کلاهک به طول تقریبا 20 متر که مانند دماغه کشتی در بالای دیواره بند یخچال قرار دارد. یک مسیر دقیقا در تیزی این دماغه هست که به صورت مصنوعی صعود میشود. تا جایی که به خاطر هست نکته این مسیر این بود که در آخرین میانی باید روی پله آخر بایستید. منبع: موج کوه
Waypoint
2.694 m
جانپناه شروین از بالادست
شروین جزایری (زاده ۵ مرداد ۱۳۳۳ - درگذشته ۱۰ شهریور ۱۳۵۱) کوهنورد ایرانی بود. در پای دیواره بند یخچال در منطقهٔ پس قلعه تهران و نزدیکی پناهگاه شیرپلا، جان‌پناهی به نام جانپناه شروین وجود دارد که پس از سقوط و کشته شدن وی به یادش بنا شده است. شروین جزایری ۵ مرداد سال ۱۳۳۳ در محلهٔ سید نصرالدین تهران به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را در مدرسهٔ بختیاری واقع در پشت خیابان دانشگاه به اتمام رسانید، پسری لاغر با قد ۱۸۰ سانتیمتر که دارای چشمانی نافذ بود. عاشق کوه بود، همیشه اوقات فراغتش را به ورزش کوهنوردی و سنگ نوردی می‌پرداخت، از ۱۵ سالگی به کوه می‌رفت، عضو رسمی باشگاه کاوه واقع در خیابان بهار بود که در حال حاضر فعالیتی ندارد. دوره‌های کوه پیمایی و سنگ نوردی را گذرانده بود. همنوردان او آقایان مهدی مینویی، بیژن جوانفر، داود صانعی نژاد، حسین حاجی محسنی و جواد تاجدار بودند. مصاحبهٔ فصلنامهٔ کوه با مادر شروین: روز پنج شنبه، ۹ شهریور، سال، ۱۳۵۱ اینطور که مادر شروین حکایت کرده وقتی از اداره به منزل برمی گردد، شروین را در حال دوختن پارگی کوله اش می‌بیند که قبلاً خودش با چرخ خیاطی قدیمی آن را دوخته بوده، آمادهٔ رفتن به کوه بوده که مادر به او می‌گوید باز هم قصد رفتن به کوه را دارد؟ که در پاسخ می‌گوید این دفعه بار آخر است که به کوه می‌روم چون هفتهٔ دیگر اسامی قبول شدگان کنکور را اعلام می‌کنند، یا باید دانشگاه بروم یا سربازی و دیگر فرصتی برای رفتن به کوه ندارم. فردای آن روز (جمعه ۱۰ شهریور ۱۳۵۱) شروین روی دیوارهٔ ۲۰۰ متری بند یخچال در حال سنگ نوردی بوده که حدود ۱۵ متری انتهای مسیر، میخ از شکاف درآمده و شروین این را اعلام می‌کند و بلافاصله پاندول میشود و بعد سقوط می‌کند. زمان سقوط با خودش سنگ هم می‌برد که این سنگ‌ها روی مخچهٔ او اصابت می‌کنند. حسین حاج محسنی، و جواد تاجدار هم به پایین پرت می‌شوند. حسین حاج محسنی زمان سقوط، سنگ به شکمش کشیده میشود و شکم او دچار پارگی میشود، جواد تاجدار نیز از ناحیهٔ کمر به شدت آسیب می‌بیند. همگی به بیمارستان رضا پهلوی سابق (شهدای میدان تجریش) منتقل می‌شوند که شروین جان می‌سپارد و جواد تاجدار از آن تاریخ به بعد کوهنوردی را به دلیل آسیب شدیدی که دیده بوده به‌کلی کنار می‌گذارد. جانپناه شروین: در مراسم هفت شروین اسامی قبول‌شدگان کنکور اعلام و شروین در مدرسهٔ عالی علوم بانکی قبول میشود، حسین حاج محسنی، هم‌طناب او (دانشجوی دانشکدهٔ فنی دانشگاه تهران که بعد از انقلاب در سال ۱۳۶۷ در زندان اعدام شد)، یک روز بعد از مراسم چهلم شروین توسط باشگاه کاوه، مادر او را به پس قلعه دعوت می‌کند. بعد از دو راهی گذر مهدی، جمعیتی تا بند یخچال ایستاده بودند و کیسه‌های شن و ماسه را دست به دست می‌دادند. مادر شروین می‌گوید وقتی این همه شور و همبستگی را در مردم دیدم، حس کردم شروین کنار ماست و خودم هم به میان جمعیت برای کمک رفتم. او به مادرش گفته بوده «من عاشق کوه هستم و آرزو دارم در کوه بمیرم» او که هنگام مرگ فقط ۱۸ سال داشت در قطعه ۸، ردیف ۶۵، شماره ۳۹ بهشت زهرا به خاک سپرده شد. پس از کشته‌شدن شروین جزایری، هم‌نوردانش در گروه کاوه و دانشجویان کوهنورد دانشکده‌ی فنی، دانشگاه صنعتی (آریامهر) و دانشگاه علم و صنعت ایران و گروهی از کوهنوردان دیگر، جانپناه شروین با وسعت ۳۸ مترمربع با ابعاد ۳×۵/۶ و ظرفیت خواب برای ۳۵ نفر با مصالح سنگ و سیمان و آهک و سقف اول بلوک و سقف دوم آهنی در بند یخچال بنا کردند. منبع: ویکی پدیا
Refugio de montaña
2.693 m
جانپناه شروین
جانپناه شروین یا پناهگاه شروین، یکی از پناهگاه‌های کوهنوردی در شمال تهران است که در دامنه توچال و در ارتفاع ۲۴۵۰ متری قرار گرفته‌است. این جانپناه در سال ۱۳۵۲ و به یاد کوهنورد جانباخته، شروین جزایری، با مشارکت اعضای انجمن کوهنوردی دانشجویان دانشگاه تهران، گروه کوهنوردی کاوه، دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشجویان کوهنورد دانشگاه صنعتی شریف (آریامهر) و گروهی از دیگر کوهنوردان ساخته شده است. تاریخچهٔ ساخت جانپناه شروین: روز ۱۰ شهریور ۱۳۵۱، سه نفر از اعضای گروه کوهنوردی کاوه هنگام سنگنوردی بر روی دیوارهٔ بند یخجال، دچار حادثه شده و سقوط می‌کنند. در این حادثه شروین جزایری جان خود را از دست می‌دهد و دو نفر همراه او، جواد تاجدار و حسین حاج محسنی مجروح می‌شوند. اعضای گروه طی چند نشست تصمیم به ساخت جان پناهی در محل بند یخچال به عنوان یادبود شروین گرفتند. اوایل مهرماه ۱۳۵۱ اعضای گروه برای انتخاب مکان مناسب عازم بندیخچال شدند و با تعیین نقاط مختلف در زیر دیواره و اطراف آن و بررسی نقاط ضعف و قوت هر یک، محل فعلی را گزینهٔ مناسب تشخیص دادند، در مذاکرات بعدی و با بررسی امکانات گروه، ابعاد مناسب جان پناه برای خواب حدود دوازده نفر در یک طبقه مورد توافق قرار گرفت. در مهر ماه همان سال اعضاء گروه با فراهم آوردن تجهیزات مورد نیاز نسبت به تسطیح و آماده‌سازی بستر و پی‌کنی دیوارها اقدام کردند. سختی کار پس از آن شروع شد. جمع‌آوری و حمل سنگ اراضی مجاور پناهگاه برای ایجاد پی دیوارها و تأمین ماسه و سیمان و به ویژه آب مورد نیاز جهت ساخت با توجه به بعد فاصله از بستر رودخانه، گره کار بود. با نصب اعلان نیاز به نیروهای همراه در ساخت جان پناه در اتاق‌های کوی دانشکدهٔ فنی دانشگاه تهران و دانشگاه علم و صنعت، سختی کار به سرعت برطرف شد و در روزهای آخر هفته دانشجویان کوهنورد به صورت گروهی در محل جانپناه حضور یافتند. دانشجویان کوهنورد دانشگاه صنعتی شریف (آریامهر) و دیگر کوهنوردان نیز در هفته‌های بعد به جمع، یاری رساندند به نوعی که بیشترین جمعیتی که در یک روز آذرماه آن سال جهت همکاری حضور یافتند بالغ بر ۲۵۰ نفر بود. با توجه به چنین استقبالی در همکاری، تصمیم بر این شد که ابعاد ساختمان بزرگتر شود و پناهگاه در دو طبقه ساخته شود. ماسه و آب از کف آبشار و رودخانه در کیسه‌ها و ظرف‌های پلاستیکی و فلزی به صورت دست به دست توسط زنجیره‌ای از همراهان از دره پایین پناهگاه شیرپلا به ارتفاع محل شروین منتقل می‌شد و سنگ‌های لازم نیز از اطراف پناهگاه و زیر دیوارهٔ بندیخچال تأمین و توسط دوستان حمل شد. تا اواسط پاییز دیوارهای اطراف ساخته شد و سایر مصالح مورد نیاز نظیر تیرچه سقف، بلوک، آجر، سیمان و تیر چوبی و ... توسط اعضاء گروه کاوه تأمین و پس از تخلیه در میدان سربند توسط دوستان و تماماً با همت آنان به بالا حمل شد و در آخرین روزهای پاییز ۱۳۵۱ سقف اول تیر ریزی و بلوک‌گذاری و بتن ریزی شد. سپس طراحی طبقه دوم پناهگاه به صورت فلزی با خرپاهای قوسی چند قطعه‌ای و تیرریزی با پروفیل و پوشش زیر و رو همراه با عایق لازم اجرا شد. در بهار ۱۳۵۲ نصب قطعات فلزی و پوشش سقف با پیچ و مهره و سوراخ‌کاری با دریل دستی و پرچ توسط اعضای گروه که حدود ۱۵ تا ۲۰ نفر بودند انجام شد. عمدهٔ کارهای فلزی از قبیل در و پنجره و خرپای سقف، توسط و به دست ناصر گارسچی از اعضای گروه کوهنوردی فلز کار مکانیک ساخته و توسط اعضاء به بالا حمل و نصب گردید. کلیه عملیات بنایی نیز توسط استاد تقی از اهالی پس قلعه انجام پذیرفت. در پایان تابستان ۱۳۵۲ پناهگاه تکمیل و از لوح مربوطه که یادآور همکاری جمعی است پرده برداری شد: "این پناهگاه به پاس بزرگداشت آن آرزومندانی که همچون شروین خواهان آن بودند به همت و خودیاری یاران کوهنورد ساخته و به نام او نام‌گذاری گردید. شروین جزایری عضو گروه کاوه بود که در حادثه سقوط از دیواره درگذشت. مهر ماه ۱۳۵۱" با گذشت بیش از چهل سال، پناهگاه شروین با ظرفیت حدود ۳۰ نفر جانپناه کوهنوردان در بند یخچال میباشد. یاد همهٔ عزیزانی که در ساخت پناهگاه شروین نقش داشتند گرامی باد! بازسازی: دانشجویان قدیمی دانشگاه علم و صنعت ایران سال‌ها است که در اولین هفته فروردین و شهریور ماه هرسال به کوه و پای جانپناه شروین می‌روند تا حادثه غم انگیز سقوط بچه‌های گروه (گروه کوهنوردی کاوه) از دیواره بند یخچال، زنده‌یادان شروین جزایری، حسین حاجی محسن و جواد تاجدار را به یاد آورند و همبستگی بی‌نظیر دانشجویان را برای ساخت این جانپناه، ستایش کنند. سوم شهریور ۱۳۹۶ در بازدید از جانپناه خرابی‌هایی در سقف و دیوار شمالی آن و نشت آب و رطوبت به داخل دیده شد. همان‌جا قرار شد به بازسازی و تعمیر جانپناه اقدام شود، در روزهای پس از آن بسیاری از دانشجویان دهه ۵۰ دانشگاه علم و صنعت با مشارکت در این امر، هزینه‌ی بازسازی را تامین کردند و در هفته‌های بعد کار انتقال سنگ و دیگر مصالح مورد نیاز و نیز عایق‌کاری سقف و دیوارها انجام شد. روز جمعه ۲۵ اسفند ۱۳۹۶ آخرین مرحله بازسازی یعنی نصب در جدید جانپناه هم انجام شد و این کار دشوار با موفقیت به پایان رسید. منبع: ویکی پدیا
Cascada
Si quieres, puedes dejar un comentario o valorar esta ruta
Comentarios (0)